w kółeczko ku Orlim Gniazdom

Przez cały styczeń śniegu, mrozu nie brakowało i mimo w większości pięknej wyżowej pogody na rower jakoś wybrać się nie mogłem. 30 stycznia ranek bardzo mroźny (-11stC) skutecznie wybił z głowy dłuższy wyjazd, ale koło południa zdecydowałem się by po miesięcznej przerwie choć trochę pokręcić. Ubieram się w ciepłe nieprzewiewne spodnie, polara i słabo "oddychającą" kurtkę (co łatwo się domyślić mądre nie było), a zakładając że na bocznych drogach będzie lodowisko rezygnuję z SPD i ubieram "trekingowe" buty z Decathlona. O ile do chodzenia są dla mnie nawet za ciepłe to na rowerze mając 2 pary skarpet stopy zmarzły mi bardziej niż w lekkich SPD z neoprenowymi ocieplaczami - tego się nie spodziewałem. Natomiast jak już dojechałem do Morska doznałem olśnienia, że przecież mam wpinane w pedały SPD platformy i mogłem, w normalnych butach, jechać na swoim rowerze.

Trasa stała znana do bólu, ale i tak ją lubię (no może poza górką w Kotowicach).

Dystans 32km, czas równe 2h
Włodowice - Morsko Zaborze - Lgotka - Kroczyce - Wrzoski - Kostkowice - Zdów - Bobolice - Mirów - Kotowice - Włodowice

W stronę Morska - na bardziej uczęszczanych drogach asfalt suchy i bez lodu.



Boczne drogi często białe i ostatnie ocieplenie w wielu miejscach pokryło je delikatnym lodem, ale z boku przyczepność doskonała. Ferie się skończyły i na stoku w Morsku puściutko.



Droga do Lgotki - w nasłonecznionych miejscach pierwsze nieśmiałe przetopy.



Centrum Kroczyc, w tle kościół pw. św. Jacka i Marii Magdaleny, na pierwszym planie krzyż który często umyka uwadze, a Mi natomiast stale nasuwa skojarzenia ze Skarżycami i Chliną (krzyże wdzięczności).



Wrzoski, droga do Kostkowic.
Z Marianki do Wrzosków już asfalt, odcinek od Kroczyc wymagał sporej uwagi ze względu na lodowe koleiny i garby.



Bardzo charakterystyczna niewielka skałka nad samą drogą przy Zalewie Dzibice/Kostkowice.



Zdów-Młyny, zespół źródeł Białki Zdowskie.

Najefektywniejsze pulsujące, ascenzyjne krasowo-szczelinowe źródła gdzie wypływająca pod niewielkim ciśnieniem woda tworzy podwodne piaszczyste "gejzery". Największe z jurajskich tego typu jest chyba Źródło Jordan w Dolinie Dłubni. Źródła w Zdowie od jesieni wyraźnie zwiększyły wydajność.



Płaskodenna kotlina dno której dawniej było zajęte przez liczne stawy, a obecnie rozrastając się zabudowania Zdowa.



Pierwszy widok na zamek Bobolice jadąc od Mirowa, czyli musiałem się zatrzymać i obrócić by cyknąć fotkę. Odcinek między Bobolicami a Mirowem był najgorszy - rozjeżdżone śnieżne krupy na zmianę z lodem.



Mirów - niech się mury pną do góry ;)

Po powrocie zabieram jeszcze większego czworonoga na 10km spacer przez Górę Włodowską.







Sarenki nic sobie z naszej obecności nie robiły, w przeciwieństwie do rudego, który szybko czmychnął.

okolice Włodowic na początku stycznia 2017

Jak w tytule, czyli okolice Włodowic w pierwsze (mam cichą nadzieję że ostatnie) mocne mrozy zimy 2016/17.
Zdjęcia tylko czysto dokumentacyjne z TX-30 stąd zafarb, nikła rozpiętość itd. - wybitnie nie chciało mi się z tym bawić...

5 stycznia 2017, przed południem ruszam na krótki spacer, bo później do Zawiercia trzeba pojechać.



j.w.



Ogólnie śniegu, w miejscach gdzie zbytnio nie wieje, między 15-20cm, a jednocześnie są i placki wywianego do gołej ziemi i mini zaspy po 50cm.



j.w.
W dzień, mimo silnego wiatru, było całkiem ciepło tak ok. -5stC, po południu w Zawierciu 2-3 mniej, a po zachodzie słońca na Jurze już -12stC.




W święto Trzech Króli, miast jak poprzednio w 2015 i 2016, pojechać na rower przed południem jadę z córką przetrzeć samochodem okoliczne polno/leśne trasy spacerów z psem.



Co jakiś czas wychodzimy z samochodu przewietrzyć psa ;)



Na Górze Włodowskiej wieje jak nieszczęście i -17stC termometr pokazuje.



Zachodnie zbocze Białej Góry. Do tej pory wszędzie jedzie się bezproblemowo, zdecydowaną większość tylko z tylnym napędem. Dopiero na szczycie przed zielonym szlakiem trochę więcej śniegu, ale droga przetarta przez mysiliwych dokarmiających zwierzaki. Po śladach patrząc trochę tam musieli się pomęczyć.



Na polnej drodze z Rzędkowic do Parkoszowic w jednym miejscu my się trochę pomęczyliśmy ;)
Typowy błąd - zamiast trzymać się kołami na mniej zawianej krawędzi i po ludzku jechać na reduktorze, to trójka i przed siebie. Gdybym jechał wczoraj to w puszystym śniegu numer by przeszedł (brakło 0,5m), niestety wiatr i mróz śnieg już mocniej scaliły w zaspach.



Zabawa w wykopywanie była krótka, troszkę spod kół wygarnąć, bujnąć przód-tył, cofnąć 10 metrów i już normalnie na reduktorze wyjechać na niezaśnieżoną łąkę. O ile kobyłka (Galloper) do ciągnięcia przyczepy nadaje się idealnie, to w teren nie koniecznie. Na poprzednich oponach AT 235/75 nie radził sobie całkowicie na głębokim piachu/śniegu, na obecnych też AT ale 265/70 jest już lepiej. Strasznie ciężki samochód, silnik trochę za słaby by wsadzić większe koła (zresztą po co jak 90% to asfalt/szuter) i prześwitu mu brakuje. Pół samochodu ma osłony podwozia na których jak już siądzie to kaplica...



W podobnych warunkach Samuraj radził sobie wyśmienicie (Biała Góra, foto z 2007r.) o UAZ452 już nie wspominając.



Miśkowi głębszy śnieg bardzo pasował, aż się we własny sznurek zaplątał.



Godzinę później idę z psiakiem na spacer po połówce przejechanej pętli, w tle Skałki Rzędkowickie i Wilczy Kamień.



To się zakopaliśmy, zresztą widać na fotce że kilkadziesiąt metrów dalej myśliwi jadący od Wzg. Kamień nie dali rady ani w górę ani w dół tędy przejachać.



Okolice Włodowic.



Zima na skraju lasu.



Za kozią fermą.
Opony o szerokości 265 zdecydowania lepiej sprawdzają się do przecierania śladu, da się wygodnie iść kolejną...